urgognes. Dit is echter ook de druif die verantwoordelijk is voor de Heurige, de jonge wijn die in de wijndorpen rond Wenen gedronken wordt en ook bij toeristen een naam heeft. De Grüner Veltliner is te herkennen aan zijn peperige en fruitige karakter. Een andere witte druif die in Oostenrijk mooie wijnen levert is de riesling, ook bekend uit de Elzas, Duitsland en Australië. Wat de rode druiven betreft wordt met ‘buitenlandse’ druiven als Merlot, Syrah en Cabernet Sauvignon geëxperimenteerd, maar de interessantste en beste resultaten komen weer van inheemse soorten zoal als de Zweigelt en Blaufränkisch. Daarnaast zijn er een aantal goede producenten van mengwijnen, waarin zowel inheemse als geïmporteerde druivensoorten worden verwerkt.

Wijngebieden

Wijnbouw in Oostenrijk is geconcentreerd in een viertal gebieden: Niederösterreich, Neusiedlersee, Burgenland en Steiermark. De diverse wijngebieden in Niederösterreich (een brede strook met Wenen als centraal punt) zijn vooral bekend door de witte wijnen die er vandaan komen. Het Burgenland en de Neusiedlersee in het zuidoosten hebben een grote naam op het gebied van zoete en rode wijnen. In Steiermark vooral ‘mediterrane ‘ druivenrassen voor; het gebied heeft meer overeenkomsten met Friuli en Slovenië dan met de andere Oostenrijkse wijngebieden.

Geschiedenis

Oostenrijk heeft al een lange wijngeschiedenis: waarschijnlijk kenden de Kelten al een drank van gegiste druiven. Zeker is dat de Romeinen in hun provincie Noricum de wijnbouw beoefenden. Grote kloosters langs de Donau zorgden in de Middeleeuwen voor veel aanplant van wijnstokken. In de negentiende eeuw vernietigden schimmelziektes en druifluis het grootste deel van Europa’s wijngaarden. Oostenrijk werd hierbij niet overgeslagen. Nadat de wijnboeren zich van deze ramp hersteld hadden, ontwikkelden de Oostenrijkse wijngaarden zich vooral na de Tweede Wereldoorlog in hoog tempo. Wijnen werden echter gemaakt voor lokale consumptie en voor bulkexport naar landen als Duitsland en Italië. In die landen was grote behoefte aan goedkopere wijnen. Ten tijde van het schandaal van 1985 had Oostenrijk al een vrij strenge wijnwetgeving, die daarna echter nog veel strenger is geworden. Want hoewel het slechts enkele kwaadwillende producenten betrof, hebben alle wijnmakers in Oostenrijk de les uit het schandaal getrokken. Ze richten zich vanaf dat moment vooral op kleinschaligheid en kwaliteit in plaats van kwantiteit.